COP28: υψηλές προσδοκίες χωρίς αποτέλεσμα;
Το κλίμα δυσπιστίας και συγκρατημένων προσδοκιών στο οποίο ξεκίνησε τις εργασίες της στις 30 Νοεμβρίου η Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγής ή COP28 τείνει να επιβεβαιωθεί κατά την ολοκλήρωσή της.
Οι προσδοκίες στη Σύνοδο αυτή ήταν λίγο πολύ συγκεκριμένες και οι ανάγκες επιτακτικές.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ήρθε ο πρώτος Απολογισμός της προόδου ως προς τη Συμφωνία του Παρισιού (GST). Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελούσε «υπόσχεση» για μια σημαντική Διάσκεψη, εξίσου σημαντική με την COP21 που οδήγησε στη Συμφωνία του Παρισιού (καθώς η COP21 φιλοξενήθηκε στο Παρίσι).
Ο πρώτος Παγκόσμιος Απολογισμός (GST) αναμενόταν ότι θα έδινε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της προόδου από την υιοθέτηση της Συμφωνίας του Παρισιού, γεγονός που θα βοηθούσε στην ευθυγράμμιση των προσπαθειών για τη δράση για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για να γεφυρωθούν τα κενά που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ωστόσο, η COP28 απέτυχε να κρατήσει το χρονοδιάγραμμα που είχε συμφωνηθεί, παρά τις υποσχέσεις του Σουλτάνου Αλ Τζάμπερ, του προέδρου της συνόδου κορυφής. Οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύονται πολύ πιο δύσκολες από ό,τι αναμενόταν γύρω από την έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα.
Λίγες μέρες μετά την τελική συμφωνία μπορούμε εύλογα να αναρωτηθούμε για τον αντίκτυπο που θα έχει η συμφωνία του Dubai χωρίς να ξεχνάμε ότι σε μια COP όπου απαιτείται η εξεύρεση συναίνεσης μεταξύ σχεδόν 200 χωρών και επομένως απαιτεί γλώσσα που να ανταποκρίνεται ταυτόχρονα στις φιλόδοξες αλλά και τις περιοριστικές στρατηγικές. για να γίνει αποδεκτή από όλους.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από την τελική συμφωνία στο Ντουμπάι είναι:
– Για πρώτη φορά στην ιστορία των διαπραγματεύσεων για το κλίμα, τα ορυκτά καύσιμα περιλαμβάνονται στην τελική συμφωνία.
– Η σταδιακή αποχώρηση από τα ορυκτά κάυσιμα σημαίνει παράλληλα και άνοδο των ΑΠΕ: αηυτό μεταφράζεται σε τριπλασιασμό των δυνατοτήτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τον διπλασιασμό της ενεργειακής απόδοσης έως το 2030, χωρίς ωστόσο να θέτει ποσοτικούς στόχους.
– Ενίσχυση και λειτουργία ταμείου ζημιών και καταστροφών που ζητούν οι χώρες του Νότου εδώ και 30 χρόνια. Ωστόσο μιλάμε για ένα ποσό περίπου 800 εκατομμυρίων δολαρίων που σημαίνει …ψιλά στην πραγματικότητα καθώς δεν επαρκεί για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες που συνδέονται με απώλειες και ζημιές.
– Τα τρόφιμα και η γεωργία αποτελούν μέρος της Συμφωνίας, καθώς τα συστήματα τροφίμων συμβάλλουν στο ένα τρίτο των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η Διατροφική Διακήρυξη των Εμιράτων για την οποία δεσμεύτηκαν 158 κράτη ζητά να λάβουν υπόψη τις εκπομπές από αυτόν τον τομέα στις εθνικά καθορισμένες συνεισφορές τους από την COP30 στη Βραζιλία το 2025.
– Αποτυχία συμφωνίας σε κείμενο που διέπει τους κανόνες που διέπουν τη δημιουργία αγορών άνθρακα υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.