Προς τη δημοσιοποίηση των μετρήσεων ευημερίας του εργατικού δυναμικού των επιχειρήσεων;

Είναι τα ανώτερα στελέχη αποσυνδεδεμένα από την πραγματικότητα του εργατικού δυναμικού; Έρευνα της Deloitte και της Workplace Intelligence που πραγματοποιήθηκε σε 3.150 στελέχη, διευθυντές και υπαλλήλους της C-suite σε τέσσερις χώρες—Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδά και Αυστραλία, αναδεικνύει ότι παρά το γεγονός ότι οι εταιρείες δίνουν περισσότερη προσοχή στη βελτίωση της εταιρικής κουλτούρας, η ευημερία των εργαζομένων τους επιδεινώνεται μέσα από πολλά μέτρα και συχνά φαίνεται να μην εντοπίζεται από την ηγεσία της. Η έρευνα διαπίστωσε ότι το 85% των ερωτηθέντων ανώτερων στελεχών πιστεύει ότι οι εταιρείες πρέπει να υποχρεούνται να αναφέρουν δημόσια τις μετρήσεις ευημερίας του εργατικού δυναμικού τους, αλλά μόνο το 50% αναφέρει ότι το κάνει.

Ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας αποτελεί η διαπίστωση ότι τα ανώτερα στελέχη μιας εταιρείας (C-suite) δεν αντιλαμβάνονται πόσο ανικανοποίητοι στα θέματα ευημερίας είναι οι εργαζόμενοί της, αν και τα ίδια αγωνίζονται επίσης για τη δική τους. Επιπλέον, πολλές εταιρείες αποτυγχάνουν να ενδυναμώσουν τους ανθρώπους που είναι σε θέση να έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ευημερία του εργατικού δυναμικού: τους διευθυντές. Η έρευνα διαπίστωσε ότι ενώ πολλοί επικεφαλής αναλαμβάνουν την ευθύνη για την ευημερία του εργατικού δυναμικού, οι εργαζόμενοι απλώς δεν βλέπουν τις προσπάθειές τους. Τέλος, η ανάλυση αποκάλυψε μια μεγαλύτερη αλλαγή που πραγματοποιείται σήμερα καθώς η έννοια της ευημερίας του εργατικού δυναμικού παρουσιάζει ανοδική τάση πέρα από τους σημερινούς υπαλλήλους μιας επιχείρησης και δίνει προτεραιότητα στην ανθρώπινη βιωσιμότητα (που ορίζεται ως η μακροπρόθεσμη, συλλογική ευημερία των ατόμων, των οργανισμών, του κλίματος και της κοινωνίας ).

Για τους ηγέτες (C-suite) που είναι πρόθυμοι να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία τους προσφέρει αξία, υπάρχει μια ευκαιρία να βελτιώσουν μετρήσιμα την ευημερία του εργατικού δυναμικού—για τους υπαλλήλους, τις οικογένειες, τις κοινότητες και την κοινωνία στο σύνολό της, υποστηρίζει η έρευνα. Με τη σωστή υποστήριξη και τη σωστή νοοτροπία, είναι δυνατή η πραγματική αλλαγή.

Αν και οι ερωτηθέντες στην περσινή έρευνα ανέφεραν υψηλό επίπεδο κινήτρων για να βελτιώσουν την ευημερία τους, είναι σαφές ότι δυσκολεύτηκαν να σημειώσουν πρόοδο. Η αυτοαναφερόμενη ευημερία των εργαζομένων παραμένει χαμηλή και έχει υποχωρήσει ελαφρώςαπό πέρυσι. Η εργασία συνεχίζει να αποτελεί εμπόδιο στην ευημερία. Οι περισσότεροι ερωτηθέντες υποστηρίζουν ότι η βελτίωση της ψυχικής, σωματικής και οικονομικής τους υγείας είναι «ύψιστη προτεραιότητα» φέτος, σημαντικότερη και από την προώθηση της καριέρας τους. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι η ευημερία τους είτε επιδεινώθηκε είτε παρέμεινε ίδια σε σχέση με πέρυσι, και μόνο περίπου το ένα τρίτο λέει ότι η υγεία τους βελτιώθηκε. Ωστόσο, περισσότερα από τρία στα τέσσερα στελέχη πιστεύουν ανακριβώς ότι η ευημερία του εργατικού δυναμικού τους βελτιώθηκε, γεγονός που δείχνει ότι οι ηγέτες δεν έχουν σταθερή αντίληψη για το πώς τα πάνε πραγματικά οι ομάδες τους.

Η κακή κατάσταση της ψυχικής και σωματικής ευεξίας των εργαζομένων θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για τους ηγέτες της. Πολλοί εργαζόμενοι λένε ότι αισθάνονται συχνά αρνητικά συναισθήματα και κόπωση. Για παράδειγμα, περίπου οι μισοί «πάντα» ή «συχνά» αισθάνονται εξαντλημένοι (52%) ή αγχωμένοι (49%) και άλλοι αναφέρουν ότι αισθάνονται καταβεβλημένοι (43%), ευερέθιστοι (34%), μοναχικοί (33%), κατάθλιψη (32%), ακόμη και θυμωμένοι (27%). Ωστόσο, αυτά τα ζητήματα δεν περιορίζονται στους εργαζόμενους. Οι διευθυντές και τα στελέχη δυσκολεύονται επίσης, και είναι περίπου τόσο πιθανό όσο και οι εργαζόμενοι (ή σε ορισμένες περιπτώσεις, πιο πιθανό) να αναφέρουν αυτά τα συναισθήματα.

Ενώ οι διευθυντές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ευημερία του εργατικού δυναμικού, η επιτακτική ανάγκη πρέπει τελικά να προέλθει από την κορυφή. Το θετικό είναι ότι τα στελέχη συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά και το 85% δηλώνει ότι σκοπεύει να γίνει πιο υπεύθυνο για την ευημερία του εργατικού δυναμικού τα επόμενα ένα έως δύο χρόνια.

Οι ηγέτες συμφωνούν επίσης ότι πρέπει να θεωρούνται άμεσα υπεύθυνοι για την υγεία των ανθρώπων τους. Σχεδόν τα τρία τέταρτα (72%) πιστεύουν ότι τα μπόνους των στελεχών πρέπει να συνδέονται με τις μετρήσεις της ευημερίας του εργατικού δυναμικού. Τα καλά νέα είναι ότι πολλοί αναφέρουν ότι οι επιχειρήσεις τους εφαρμόζουν ήδη αυτό το επίπεδο λογοδοσίας (66%) ή σχεδιάζουν να το κάνουν στο μέλλον (23%). Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το 78% των στελεχών πιστεύουν ότι εάν η εταιρεία τους δεν μπορεί να διατηρήσει ένα αποδεκτό επίπεδο ευημερίας του εργατικού δυναμικού, τότε η ηγεσία του οργανισμού θα πρέπει να αλλάξει.

Τέλος, 9 στα 10 ανώτερα στελέχη των επιχειρήσεων (8,4%) υποστηρίζει ότι η εταιρεία τους έχει αναλάβει δημόσιες δεσμεύσεις σχετικά με την ευημερία του εργατικού δυναμικού, αλλά μόνο το 39% των εργαζομένων συμφωνεί.

Η “ανθρώπινη βιωσιμότητα” είναι η δημιουργία αξίας για τους σημερινούς και τους μελλοντικούς εργαζόμενους και, ευρύτερα, για τους ανθρώπους και την κοινωνία, επισημαίνουν οι υπεύθυνοι της έρευνας σε σχετικό τους άρθρο. Οι οργανισμοί που ασπάζονται αυτή την ιδέα βοηθούν τους υπαλλήλους τους να γίνουν πιο υγιείς, πιο ικανοί και πιο συνδεδεμένοι με την αίσθηση του σκοπού και του ανήκειν, ενώ υποστηρίζουν επίσης τους προμηθευτές και τις κοινότητες όπου δραστηριοποιούνται.